ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ

Αντικριστό: Ίσως ο πιο «πρωτόγονος» και παράλληλα νόστιμος τρόπος ψησίματος του κρέατος. Μεγάλα κομμάτια κρέατος συνήθως από αρνί ή κατσίκι στερεώνονται σε βέργες γύρω από μια μεγάλη φωτιά. Η σάρκα του κρέατος σιγοψήνεται για 4-5 ώρες μόνο με τη θερμότητα της φλόγας.

Απάκι: Καπνιστό χοιρινό ψαρονέφρι με πολύ τρυφερό κρέας, τρώγεται ωμό, ως μεζές ή γίνεται ωραία ομελέτα μαζί με χόρτα.

Επτάζυμα: Παξιμάδια που η βάση τους είναι ένα είδος προζυμιού που γίνεται από κονιορ- τοποιημένο ρεβίθι.

Καλιτσούνια: Πιτάκια με γλυκιά μυζήθρα (μαλακό τυρί) ή με ανάμιξη με ξινή. Έτσι έχουν άλλοτε γλυκιά και άλλοτε υπόξινη γεύση. Το σχήμα τους μπορεί να μοιάζει με λύχνο, οπότε ονομάζονται λυχναράκια, ή με τρίγωνο (συνήθως είναι τα ανεβατά) και να θυμίζουν διπλωμένο μαντίλι.

Κεφαλοτύρι: Σκληρό, φτιαγμένο αποκλειστικά με πρόβειο γάλα, με εξαιρετικά πικάντικη γεύση. Αν η ωρίμανση έχει γίνει στα μιτάτα, ψηλά στα βουνά, τότε ονομάζεται τυρί της τρύπας.

Ντάκος: Κρίθινο στρογγυλό παξιμάδι μουσκεμένο και σερβιρισμένο με ελαιόλαδο, τριμμένη ντομάτα, ρίγανη και λίγη φέτα ή ξινομυζήθρα από πάνω.

Μυζήθρα ή ανθότυρο: Είναι ένα κατάλευκο μαλακό και γλυκό τυρί με αρκετά λιπαρά. Πα- ρασκευάζεται από τυρόγαλο πρόβειο ή κατσικίσιο ή με ανάμιξη των δύο. Καταναλώνεται ως επιτραπέζιο τυρί ή σερβίρεται με μέλι και ξηρούς καρπούς. Όταν αλατισθεί εξωτερικά και μείνει να ωριμάσει στον αέρα, σκληραίνει, αποκτά πιπεράτη και συμπυκνωμένη γεύση και ονομάζεται ανθότυρο. Όταν ξεραθεί και σκληρύνει λίγο, ξύνεται επάνω από τα βρασμένα σε ζωμό κρέατος μακαρόνια.

Ξινομυζήθρα: Είναι ένα μαλακό τυρί, με αρκετά ξινή γεύση και αλοιφώδη ή κοκκώδη υφή, που χρησιμοποιείται κυρίως στην παρασκευή της σαρικόπιτας και των καλιτσουνιών.

Ξεροτήγανα: Λεπτές λουρίδες ζύμης που τυλίγονται, καθώς τηγανίζονται σε άφθονο ελαιόλαδο, σε σχήμα σπείρας. Σερβίρονται μελωμένες και πασπαλισμένες με σουσάμι.

Οφτό: Κρέας από χρονιάρικο κυρίως αρνί (ζυγούρι) ή κατσίκι το οποίο, αφού αλατιστεί καλά, ψήνεται σκέτο ή πάνω σε κλίματα σε κλειστούς ξυλόφουρνους.

Σαρικόπιτες: Τηγανιτές πίτες σε σχήμα σπείρας γεμιστές με ξινή μυζήθρα και σερβιρισμένες με μέλι. Πήραν το όνομά τους από το χαρακτηριστικό κρητικό μαντίλι που φοριέται στο κεφάλι και ονομάζεται σαρίκι.

Σκάροι, τα ψάρια του κρητικού πελάγους: Γνωστότερο είδος στην Ελλάδα είναι ο σκάρος ο κρητικός. Τρώγεται ψητός μαζί με τα εντόσθιά του, εφόσον έχει ψαρευτεί νωρίς το πρωί ή με ντομάτα στην κατσαρόλα.

Τσακιστές (ελιές): Πράσινες μεσαίου μεγέθους, άγουρες ελιές των οποίων η σάρκα «τσακίζεται» συνήθως με μια πέτρα ή με μεταλλικό αντικείμενο.

Τσιλαδιά: Είναι αυτό που όλοι γνωρίζουμε ως πηχτή. Κομμάτια από χοιρινό κρέας (κεφάλι και πόδια) σιγοβράζουν αφήνοντας ένα ζωμό πηχτό σαν ζελατίνα. Καρυκεύονται με κύμινο, χυμό από νεράντζι, φύλλα δάφνης και καταναλώνονται κυρίως ως χριστουγεννιάτικος μεζές.

Τυροζούλι: Συνήθως πρόκειται για μικρής οικιακής παραγωγής τυρί με πρώτη ύλη το κατσικίσιο γάλα. Έχει ημίσκληρη υφή και πολύ ευχάριστη γεύση.

Ζητήστε ακόμα

Γλυκό περγαμόντο • Ψωμί ζυμωτό μιγαδερό • Γαρδουμάκια με κολοκύθια • Αρνί με αγκινάρες και αυγολέμονο • Ρεβύθια με μοσχάρι ή βοδικό (ρεβιθάτο) • Ντομάτες γεμιστές με ρύζι και μάραθα • Πιτάκια με χόρτα • Χοχλιούς με χόντρο